Από τότε που μπορώ να ανακαλέσω την προσωπικότητά μου ολοκληρωμένη, θυμάμαι να μαζεύω κάθε είδος περιοδικού. Δεν ξέρω τι με κέρδιζε περισσότερο, αν ήταν η φωτογραφία, η μυρωδιά του χαρτιού ή οι λέξεις που συνήθως συνέθεταν ωφέλιμα νοήματα. Έχω ένα μεγάλο αρχείο λοιπόν από διαφόρων ειδών περιοδικά, μοιρασμένα στην πατρογονική μου κατοικία, το «εξοχικό» και το σπίτι μου. Πολλά τα λες. Έπειτα από αυτή την επίδειξη δύναμης, καταλήγω στο ότι το μάτι μου έχει εκπαιδευτεί στη μορφή του περιοδικού -θες λόγω δουλειάς, θες λόγω αγάπης- στο εμπορικό αλλά και στο μη εμπορικό, στο πετυχημένο και στο αποτυχημένο, στο αυθεντικό και στην κακή κόπια.
Για να γίνω πιο σύγχρονη και για να καταφέρουμε να σχετιστούμε, ακόμα κι εγώ που βρίσκομαι στο μέσο της δεύτερης δεκαετίας της ζωής μου κατάλαβα την επέλαση του internet. Η εμφάνιση των ηλεκτρονικών περιοδικών και η εξαφάνιση του έντυπου -κυρίως την εξαφάνιση στην Ελλάδα- μοιάζει σα να έφερε μια “ευκολία” στον τρόπο που παρουσιάζονται τα γεγονότα, οι τάσεις και οι σκέψεις. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αν το αντιληφθούμε σε επίπεδο ελευθερίας. Μπορεί να γίνει κακό αν αντιληφθούμε αυτό που γίνεται σήμερα, ότι δηλαδή δεν χρησιμοποιούμε την ελευθερία αυτή για να κάνουμε κάτι διαφορετικό, αλλά για να ανακυκλώσουμε την ελευθερία του άλλου αλλάζοντας λίγο τη γραμματοσειρά. Αηδιαστικό.
Λαθεμένα νόμιζα ότι ανακυκλώνουν μόνον τα εμπορικά περιοδικά τύπου Vogue και Harper’s Bazaar. Λοιπόν όχι, αυτά κάνουν απλώς μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό τους. Η μεγαλύτερη ανακύκλωση στις ημέρες μας γίνεται στο χώρο των εναλλακτικών περιοδικών. Αυτών που οι creative directors -γενικώς οι creatives- τους, λες κι έχουν συνεννοηθεί να επιλέγουν ungendered όταν πρόκειται για μόδα, λευκές κενές σελίδες για να ξεκουράζεται το μάτι στο ξεφύλλισμα και μεγάλες λευκές μπορντούρες στα εξώφυλλα. Η θεματολογία αδιάφορα παρόμοια. Μοιάζει αντιστρόφως σαν flash- back στην αρχή του δεύτερου μιλένιουμ, όταν μόδα ήταν ο μαξιμαλισμός στην παρουσίαση ενός περιοδικού. Μήπως πλέον μόδα είναι ο μινιμαλισμός και τα εναλλακτικά περιοδικά είναι πιο mainstream από τα ίδια τα εμπορικά;